اثربخشی مصاحبه انگیزشی بر خودشفقتی، مطلوبیت اجتماعی و واکنش‌پذیری هیجانی در زنان نابارور

چکیده

مقدمه و هدف: زنان نابارور در زندگی خود با مشکل‌های شناختی، اجتماعی و هیجانی بسیاری مواجه هستند. بنابراین، پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی مصاحبه انگیزشی بر خودشفقتی، مطلوبیت اجتماعی و واکنش‌پذیری هیجانی در زنان نابارور انجام شد.

روش‌شناسی: این پژوهش نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری دو ماهه همراه با گروه کنترل بود. جامعه مطالعه حاضر همه زنان نابارور مراجعه‌کننده به بیمارستان امام علی (ع) شهر زاهدان در فصل بهار سال 1404 بودند. نمونه پژوهش 40 نفر بود که با روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب و به‌صورت تصادفی در دو گروه مساوی (هر گروه 20 نفر) جایگزین شدند. گروه آزمایش 8 جلسه 75 دقیقه‌ای (هفته‌ای دو جلسه به مدت یک ماه) با روش مصاحبه انگیزشی آموزش دید و گروه کنترل در لیست انتظار برای آموزش ماند. ابزارهای پژوهش شامل مقیاس خودشفقتی (نف، 2003)، مقیاس مطلوبیت اجتماعی (کراون و مارلو، 1960) و مقیاس واکنش‌پذیری هیجانی (ناک و همکاران، 2008) بودند. داده‌های این مطالعه با روش‌های کای اسکوئر، تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی در نرم‌افزار SPSS-27 تحلیل شدند.

یافته‌ها: نتایج این پژوهش نشان داد که بین زنان نابارور گروه‌های آزمایش و کنترل در هر سه متغیر خودشفقتی، مطلوبیت اجتماعی و واکنش‌پذیری هیجانی تفاوت معناداری وجود داشت. به عبارت دیگر، مصاحبه انگیزشی باعث افزایش خودشفقتی و مطلوبیت اجتماعی و کاهش واکنش‌پذیری هیجانی در زنان نابارور شد (001/0P<).

نتیجه‌گیری: طبق نتایج این مطالعه، مشاوران و روان‌شناسان می‌توانند از روش مصاحبه انگیزشی در کنار سایر روش‌های آموزشی جهت بهبود ویژگی‌های روان‌شناختی از جمله افزایش خودشفقتی و مطلوبیت اجتماعی و کاهش واکنش‌پذیری هیجانی در زنان نابارور استفاده نمایند.