مقایسه تاثیر آموزش مهارت کنترل استرس و آموزش خودآگاهی بر کیفیت رابطه مادر- کودک در مادران دارای فرزند اتیسم

چکیده

مقدمه و هدف: مادران دارای فرزند اتیسم معمولاً در ارتباط با کودکان خود دارای مشکل‌ها و چالش‌های زیادی هستند. بر همین اساس، هدف این پژوهش مقایسه تاثیر آموزش مهارت کنترل استرس و آموزش خودآگاهی بر کیفیت رابطه مادر- کودک در مادران دارای فرزند اتیسم بود.

روش‌شناسی: این پژوهش نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری همراه با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش همه مادران دارای فرزند اتیسم شهر ساری در شش ماهه دوم سال 1403 بودند که تعداد 45 نفر از آنها با روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب و به روش تصادفی در سه گروه مساوی جایگزین شدند. گروه آزمایش اول، هفت جلسه 90 دقیقه‌ای تحت آموزش مهارت کنترل استرس و گروه آزمایش دوم، هشت جلسه 90 دقیقه‌ای تحت آموزش خودآگاهی قرار گرفت و گروه کنترل در لیست انتظار برای آموزش ماند. داده‌ها با مقیاس رابطه والد- کودک (پیانتا، 1992) گردآوری و با روش‌های تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی در نرم‌افزار SPSS تحلیل شدند.

یافته‌ها: نتایج این مطالعه نشان داد که هر دو روش آموزش مهارت کنترل استرس و آموزش خودآگاهی در مقایسه با گروه کنترل باعث بهبود کیفیت رابطه مادر- کودک در مادران دارای فرزند اتیسم شد و نتایج در مرحله پیگیری نیز حفظ شد (01/0P<). همچنین، اثر آموزش خودآگاهی در مقایسه با آموزش مهارت کنترل استرس در بهبود کیفیت رابطه مادر- کودک در آنان بیشتر بود (05/0P<).

نتیجه‌گیری: طبق نتایج این مطالعه، پیشنهاد می‌شود که درمانگران و مشاوران از روش آموزش خودآگاهی جهت بهبود رابطه مادر- کودک استفاده کنند.